Week 50 10 december tot 14 december

Wat is er over deze week te vertellen. Na een zeer intensieve week 49 en een rustig weekend, maandagmorgen proberen om rustig te starten. Ik heb nooit geweten dat het lichaam zoveel spiertjes heeft. Alles wat pijn kon doen deed ook pijn, vooral mijn benen waren van beton. Mijn looptempo aangepast naar slenteren, dit is een tempo wat overeenkomt met het gevoel of je met je vrouw aan het winkelen bent.
Na ruim 5 Km komt de eerste ontspanning en kan ik geleidelijk het tempo opvoeren. Verder ben ik aan het vechten met mezelf, waar ben ik in godsnaam mee bezig.
Het ontbreekt me aan motivatie het gevoel van moeten. Ik loop 20 Km ben blij dat het er opzit. De dinsdag gebruik ik om alles op een rijtje te zetten en weer wat rust in lichaam en geest te krijgen. Woensdag proberen we het opnieuw, de spanning komt uit mijn omgeving. Normaal ben ik met mezelf bezig en heb ik weinig oog voor deze omgeving. Mijn oog valt op de gezusters hamster, twee dames die kunnen praten en breien tegelijkertijd. Tijdens hun manier van sporten staat hun mondje geen seconde stil. Ik ben geneigd te stoppen en de gezusters hamster te voorzien van een bakje koffie.
Mag me hiermee niet bemoeien en besluit de laatste kilometers af te raffelen, dit betekend het tempo opvoeren naar 7,4 Km/uur waardoor ik snel de 20 Km er op heb zitten. Het teken voor mij waarom ik zo graag met mezelf bezig wil zijn geen invloeden van buitenaf. Heb ik dit alleen? Nee. Donderdag morgen rust in de omgeving van de loopband, lekker tempo iedereen bezig met zichzelf. Het moment van de binnenkomst van de gezusters hamster, er wordt naar elkaar gekeken het hoofd geschut en weer geprobeerd terug te keren naar zichzelf. Merk ook nu weer dat de laatste kilometers afgeraffeld worden. Irritatie waar we mee moeten leren omgaan, ook zij hebben recht van ontspanning in de sport.
Vrijdag sluiten we af met de laatste 25 kilometer van de week, ervaringen rijker.