dinsdag 13 november 2007

Familie Wenten.

23 oktober 2007
Het wandelen op het strand gaat ons goed af. Krijgen meer bekendheid in onze morning exersise. Tijdens het wandelen valt het wel mee met transpireren maar bij het terugkomen op de hotelkamer lijkt het wel of dat we onder de douche staan. Het vocht komt uit elke porie van het lichaam. We nemen de tijd om tot rust te komen en het lichaam uit te laten zweten. Tijd voor een douche en het ontbijt. Wij hebben inmiddels geleerd dat het ontbijt niet alleen bestaat uit brood met beleg. We durven het zelfs aan om de dag te beginnen met nasi goreng en een gebakken eitje en af te sluiten met een bordje fruit. Het lijkt meer op een brunch dan ontbijt. Na het ontbijt tijd voor de dingen van de dag.
Vandaag laten wij u kennis maken met de familie Wenten. Deze familie heeft dit jaar de financiĆ«le ondersteuning gekregen van de familie Pikker, een collega van mijn vrouw. Het gezin bestaat uit vader moeder en twee kleine kinderen en de zuster van de man. Zij leven en wonen in een klein appartement van twee kamertjes van drie bij drie. De man werkt in een hotel en zijn vrouw is werkzaam in het ziekenhuis. De zuster van de man verzorgd het huishouden en de kinderen. Hierbij zul je denken zo slecht hebben ze het niet, schijn bedriegt. Laat ik het proberen uit te leggen. De man verdient 800.000 roepia per maand, zijn vrouw verdient niets, dat wil zeggen zij werkt voor de ziektekosten verzekering van het gezin. Het is normaal dat een Balinees geen ziektekosten verzekering heeft en er vanuit gaat nooit ziek te worden. Worden ze toch ziek gaan ze eerst naar de plaatselijke medicijnman, hopen hier genezing te vinden. Vinden ze dit niet zullen ze eerst langs de bank moeten om krediet te vragen. De doktor, medicijnen en het vervolg moet contant betaald worden. De zorg wordt bepaald door de krediet waardigheid. Als voorbeeld wil ik een verhaaltje vertellen over iemand die zijn arm heeft gebroken. Deze gaat naar de doktor die constateert arm gebroken. Door naar het ziekenhuis, aangekomen in het ziekenhuis eerst geld op tafel voor foto’s, geen geld geen foto’s. Uit de foto’s blijkt arm op een vervelende manier gebroken, moet geopereerd worden. In overleg met de chirurg wordt een prijs afgesproken, geld op tafel. Na de operatie de nazorg, eerst geld op tafel dan de nazorg. Het totale kostenplaatje van deze armbreuk 15 miljoen roepia. En dit bij een inkomen van 800.000 roepia. Hier komen ze nooit meer overheen en blijven hun hele leven lang met een schuld zitten. Het moraal van dit verhaal de familie Wenten moet rond komen met 800.000 roepia omgerekend naar de dagkoers 62,75 Euro per maand. Wat is hierbij de toekomst voor de kinderen, geen. Om de kinderen een toekomst te geven heeft de familie Pikker de financiĆ«le verantwoording op zich genomen om de kinderen naar school te laten gaan.